MĘSKA SPRAWA
Stulejka to wyłącznie męska dolegliwość, cierpi na nią około 10 % panów. Jest to zwężenie ujścia napletka na tyle, że nie zsuwa się on poza żołądź prącia.
Istnieją dwa rodzaje stulejki – o pełnej mówimy, gdy nie jest możliwe zsunięcie napletka z penisa nawet w stanie spoczynku, o niepełnej zaś, gdy napletek zsuwa się z członka w stanie spoczynku, ale nie odsłania żołędzi we wzwodzie, a nawet jeśli tak, to powoduje ból i ucisk.
Problem ten może zostać zdiagnozowany już w wieku ok. 3 lat, jednak ze względu na brak dolegliwości z tym związanych u małego chłopca, często staje się on rzeczywistym problemem dopiero w okresie osiągania dojrzałości płciowej i rozpoczęcia współżycia.
U nastolatka czy dorosłego mężczyzn stulejkę stwierdza się, gdy napletek nie zsuwa się lub zsuwa tylko częściowo z żołędzi. Stulejka może mieć charakter wrodzony lub nabyty, kiedy to została wywołana poprzez stan zapalny napletka czy choroby skóry.
LEPSZE ŻYCIE SEKSUALNE
Stulejka nie zagraża ani życiu, ani zdrowiu, ale utrudnia lub wręcz uniemożliwia życie seksualne, poza tym uniemożliwia zachowanie odpowiedniej higieny, co może prowadzić do chorób i zakażeń. W skrajnych przypadkach utrudnia oddawanie moczu. Niestety trudno liczyć na to, że stulejka „sama przejdzie”.
Dodatkowo nieleczona stulejka ma u dorosłych mężczyzn tendencję do powiększania się, ponieważ kolejne próby odbywania stosunków płciowych skutkują mikrourazami i pęknięciami skóry napletka, które gojąc się, jeszcze bardziej zwężają jego ujście. Trzeba dodać, że napletka nie wolno odciągać na siłę, ponieważ niesie to niebezpieczeństwo jego uwięźnięcia w rowku zażołędnym, co może skutkować nawet martwicą prącia.
KOMPLIKACJE ZDROWOTNE PRZY STULEJCE:
1. Trudności w prowadzeniu prawidłowego życia seksualnego – niemożność odprowadzenia napletka powoduje bolesność przy próbie podjęcia współżycia.
2. Przy współżyciu może dojść do uwięźnięcia zwężonego napletka w rowku zażołędnym i powstania tzw. załupka ( paraphimosis). Stan taki wymaga doraźnej interwencji chirurgicznej gdyż może doprowadzić do martwicy napletka, a nawet martwicy żołędzi.
3. Stulejka uniemożliwia utrzymanie odpowiedniej higieny intymnej. Gromadząca się pod napletkiem mastka jest przyczyną nawrotowych stanów zapalnych żołędzi, cewki moczowej prostaty i pęcherza. Udowodniono również związek długotrwałego gromadzenia się mastki pod napletkiem z zapadalnością na raka prącia.
4. Przewlekła stulejka ma tendencję do powiększania się poprzez powstawanie mikropęknięć napletka, wtórnych infekcji i bliznowacenia. Może dojść do sytuacji krytycznego zarośnięcia napletka-widoczne jedynie szpilkowate ujście, z trudnościami w oddawaniu moczu-mocz gromadzi się pod napletkiem zaostrzając dodatkowo cały proces.
5. Obecność stulejki stanowi duży problem psychologiczny zarówno u młodzieży jak i dorosłych. Jest częstą przyczyną zaburzeń wzwodu prącia, uniemożliwia pożycie seksualne, co może być przyczyną różnego rodzaju stanów depresyjnych.
PAMIĘTAJ O DEPILACJI
Choć zabieg plastyki napletka jest prosty i krótki wymaga odpowiedniego przygotowania i stosowania się do zaleceń specjalisty.
- należy poinformować lekarza o wszelkich zażywanych lekach i preparatach dostępnych bez recepty,
- okolicę poddawaną zabiegowi należy wydepilować,
- przed operacją stulejki pacjent musi być co najmniej 2 tygodnie przed zabiegiem w pełni zdrowy. Należy wyleczyć wszelkie stany zapalne – ma to znaczenie dla prawidłowego przebiegu rekonwalescencji,
- lekarz w uzasadnionych przypadkach może zlecić wykonanie podstawowych badań krwi (morfologia, czynniki krzepliwości).
CENNIK
CO SIĘ BĘDZIE DZIAŁO
Cała procedura trwa ok. 60 minut i wykonywana jest w znieczuleniu miejscowym.
Pacjent układa się w pozycji leżącej na plecach.
Plastyka stulejki czy obrzezanie jest zabiegiem, w którym chirurg poszerza ujście otworu napletka. Stosowane metody chirurgicznej redukcji napletka obejmują tradycyjną chirurgię z użyciem skalpela lub noża elektrycznego bez wyraźnej przewagi którejś z metod. Ostateczną decyzję o konkretnej metodzie cięcia podejmuje lekarz w oparciu o wskazania i preferencje pacjenta.
Rodzaj zabiegu jest uzależniony od stopnia zwężenia napletka i może przebiegać jako zabieg plastyki napletka, a w bardziej zaawansowanych przypadkach jako obrzezanie. W trakcie zabiegu lekarz dokonuje podłużnego nacięcia w jednym lub kilku miejscach wzdłuż osi prącia. Odpowiednie uformowanie i zszycie skóry powoduje pożądane poszerzenie napletka. Powstała rana zostaje zeszyta specjalnym szwem używanym w operacjach plastycznych.
ZADBAJ O SIEBIE
Po zabiegu pacjent wraca do domu.
Z uwagi na znieczulenie miejscowe nie ma przeciwwskazań do prowadzenia pojazdów mechanicznych, mimo to z uwagi na aspekt emocjonalny zabiegu i mogące temu towarzyszyć trudność w koncentracji zalecamy przyjazd z osobą towarzyszącą.
- W następnym dniu po zabiegu można wziąć prysznic oraz wymienić jałowy opatrunek na prąciu po dezynfekcji Octeniseptem rany i nałożeniu maści przeciwbakteryjnej np. Altabactin (receptę wypisze lekarz).
- Opatrunek należy wymieniać minimum 1 raz dziennie lub każdorazowo w przypadku przesiąknięcia krwią lub moczem. Należy pamiętać o grzbietowym przyklejaniu prącia do skóry podbrzusza-profilaktyka obrzęku rany.
- Maść przeciwbakteryjną należy stosować do momentu wygojenia rany-ok. 7 dni.
- Większość pacjentów nie wymaga stosowania leków przeciwbólowych w okresie pooperacyjny. W przypadku takiej potrzeby ogólnodostępne leki takie jak : APAP, IBUPROM, w zupełności wystarczają.
- Podczas zabiegu stosowane są wchłaniane szwy z czasem resorbcji ok 14 dni. Po tym okresie szwy same zaczną wypadać.
- Przez 7 dni po zabiegu zalecamy oszczędzający tryb życia, tzn.: unikanie nadmiernej aktywności fizycznej (uprawianie sportu, dźwiganie przedmiotów itp.) W przypadku fizycznego charakteru pracy lekarz wystawi zwolnienie L4 na wspomniany powyżej okres.
- Przez 30 dni od zabiegu należy unikać aktywności seksualnej.
KIEDY NIE WYKONAMY ZABIEGU
Przeciwwskazania do plastyki napletka prącia obejmują dwie grupy: anatomiczne oraz związane ze stanem ogólnym Pacjenta.
Anatomiczne przeszkody wycięcia napletka to wady cewki moczowej (spodziectwo, wierzchniactwo lub niecałkowite wykształcenie cewki moczowej), ukryty penis, skrzywienie prącia (wrodzone lub nabyte) oraz niektóre wady wrodzone penisa.
Zabiegu nie wykonuje się również u osób z aktywną infekcją wirusową lub bakteryjną oraz leczących się onkologicznie, a także przyjmujących duże dawki leków przeciwzakrzepowych.
